Προσβολή πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω facebook, twitter, youtube, google plus. Αντιγραφή αποσπασμάτων βιβλίου και φωτογραφιών στο facebook, twitter, youtube, google plus. Διαταγή διαγραφής και απειλή χρηματικής ποινής.

ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

ΑΠΟΦΑΣΗ 181/2016
Αριθμός κατάθεσης αίτησης: 177/2016
ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή Ευθαλία Λύτρα, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε από τη Διευθύνουσα το Πρωτοδικείο Καλαμάτας.
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια στο ακροατήριό του στις 11 Οκτωβρίου 2016, χωρίς τη σύμπραξη γραμματέα, για να δικάσει την υπόθεση με αντικείμενο την προσωρινή ρύθμιση κατάστασης μεταξύ:
ΤΗΣ ΑΙΤΟΥΣΑΣ: Α.A. του ..., κατοίκου ..., με ΑΦΜ ..., η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου Ελένης Σπυροπούλου (ΑΜ ΔΣΑ 24208).
ΤΗΣ ΚΑΘ’ ΗΣ Η ΑΙΤΗΣΗ: B.B., κατοίκου ... Μεσσηνίας, η οποία δεν παραστάθηκε.
Η αιτούσα κατέθεσε στη Γραμματεία του Δικαστηρίου αυτού τη με αριθμό κατάθεσης 177/12-09-2016 αίτησή της, η συζήτηση της οποίας προσδιορίστηκε για την παρούσα δικάσιμο.
Κατά τη συζήτηση της υπόθεσης η πληρεξούσια δικηγόρος της αιτούσας ανέπτυξε προφορικά τους ισχυρισμούς της και ζήτησε να γίνουν αυτοί δεκτοί.

ΑΦΟΥ ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Από την υπ’ αριθ. 14020/21-9-2016 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας του Πρωτοδικείου Καλαμάτας Ζωής Σουρίλα-Θεοφιλοπούλου, που προσκομίζει η αιτούσα, προκύπτει ότι ακριβές επικυρωμένο αντίγραφο της κρινόμενης αίτησης, με πράξη ορισμού δικασίμου και κλήση προς συζήτηση για τη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της απόφασης, επιδόθηκε νομότυπα στην καθ’ ης. Η τελευταία, όμως, δεν εμφανίστηκε κατά τη δικάσιμο αυτή, κατά την οποία εκφωνήθηκε η υπόθεση από τη σειρά του εκθέματος, και πρέπει να δικαστεί ερήμην. Το Δικαστήριο πρέπει να προχωρήσει στη συζήτηση της υπόθεσης, σαν να ήταν όλοι οι διάδικοι παρόντες (άρθρα 687 παρ.1, 690 παρ.1, 691 παρ.1 ΚΠολΔ).
Από τις διατάξεις των άρθρων 1 και 2 του ν.2121/1993 «Πνευματική ιδιοκτησία, συγγενικά δικαιώματα και πολιτιστικά θέματα» συνάγεται ότι το έργο, ως πνευματικό δημιούργημα λόγου, τέχνης ή επιστήμης, που εκφράζεται με οποιαδήποτε μορφή προσιτή στις αισθήσεις, προστατεύεται από την πνευματική ιδιοκτησία, εφόσον ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις της γενικής ρήτρας (άρθρο 2 παρ.1 του ν.2121/1993), δηλαδή εφόσον είναι πρωτότυπο. Η ‘πρωτοτυπία’, η έννοια της οποίας δεν προσδιορίζεται γενικά από το νόμο, είναι, κατά τη θεωρία της στατιστικής μοναδικότητας που επικρατεί στη νομολογία, η κρίση ότι κάτω από παρόμοιες συνθήκες και με τους αυτούς στόχους κανένας άλλος δημιουργός, κατά λογική πιθανολόγηση, δε θα ήταν σε θέση να δημιουργήσει έργο όμοιο ή ότι παρουσιάζει μία ατομική ιδιομορφία ή ένα ελάχιστο όριο ‘δημιουργικού ύφους’, ώστε να ξεχωρίζει και να διαφοροποιείται από τα έργα της καθημερινότητας ή από άλλα παρεμφερή γνωστά έργα (ΑΠ 537/2010 ΕΕμπΔ 2011, 469, βλ. Γ. Κουμάντου, Πνευματική ιδιοκτησία, έκδ. 1995, σελ. 98 επ., Δ. Καλλινίκου, Τα θεμελιώδη δικαιώματα του ν. 2121/1993, σελ. 22 επ., Μαρίνου, Η προσβολή του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, ΕλλΔνη 1994, 1441 και ιδία 1443). Στο άρθρο 2 παρ.1 του ανωτέρω νόμου απαριθμούνται ενδεικτικά τα πνευματικά δημιουργήματα, τα οποία, εφόσον είναι πρωτότυπα, θεωρούνται έργα και είναι αντικείμενα της πνευματικής ιδιοκτησίας, με πρώτα τα γραπτά κείμενα. Περαιτέρω, το άρθρο 1 του νόμου προβλέπει ρητά ότι η πνευματική ιδιοκτησία περιλαμβάνει δύο δικαιώματα, το ηθικό και το περιουσιακό. Τα δικαιώματα αυτά χαρακτηρίζονται από το νόμο ως αποκλειστικά και απόλυτα και περιλαμβάνουν τις εξουσίες που απαριθμούνται ενδεικτικά στα άρθρα 3 και 4 του νόμου αυτού. Διαρκούν καθ’ όλη τη ζωή του δημιουργού και 70 χρόνια μετά το θάνατό του (άρθρο 29 παρ.1 του ν.2121/1993, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 8 παρ.5 του ν. 2557/1997). Το ηθικό δικαίωμα έχει προσωπικό χαρακτήρα και αποσκοπεί στην προστασία του προσωπικού δεσμού του δημιουργού με το έργο του. Είναι αμεταβίβαστο μεταξύ ζώντων και μόνο μετά το θάνατο του δημιουργού περιέρχεται στους κληρονόμους του (άρθρα 4 παρ.3 και 12 του ν. 2121/1993), χωρίς να αποκλείονται συμβατικοί περιορισμοί του και ειδικότερα συμφωνίες με τις οποίες περιορίζεται η άσκησή του, όπως η ανοχή πράξεων που αποτελούν τρόπο άσκησής του ή ορισμένων εξουσιών που πηγάζουν από αυτό, ενώ ο πυρήνας του δικαιώματος παραμένει πάντα απαραβίαστος. Στο περιεχόμενο του ηθικού δικαιώματος περιλαμβάνονται, πλην άλλων, η εξουσία δημοσίευσης και η εξουσία αναγνώρισης της πατρότητας (άρθρα 4 παρ.1 στοιχ.α΄και β΄αντίστοιχα του ως άνω νόμου). Η πρώτη επιτρέπει στο δημιουργό να αποφασίσει αν το έργο του θα δημοσιευθεί, καθώς και για το χρόνο, τον τόπο και τον τρόπο με τον οποίο αυτό θα γίνει προσιτό στο κοινό. Η εξουσία αυτή δεν εξαντλείται με την πρώτη δημοσίευση του έργου. Η δημοσίευση του (ολοκληρωμένου) έργου μπορεί να γίνει μετά από σύμβαση ή με τη συναίνεση του δημιουργού και από τρίτο πρόσωπο (π.χ. εκδότη), χωρίς να θίγονται οι λοιπές εξουσίες του ηθικού δικαιώματος (βλ. Κουμάντου ό.π., σελ. 234, 239, Καλλινίκου ό.π., σελ. 15, 17, 50 επ., 89). Η δεύτερη αναλύεται σε δύο ειδικότερες εξουσίες : α) την εξουσία της ουσιαστικής αναγνώρισης του γεγονότος ότι ο δικαιούχος είναι δημιουργός του έργου και β) την εξουσία να απαιτεί τη μνεία του ονόματός του πάνω σε κάθε αντίτυπο του έργου και σε κάθε δημόσια χρήση. Σε περίπτωση προσβολής των ηθικών εξουσιών που παρέχει το δικαίωμα, ο δικαιούχος μπορεί, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 65 παρ. 1 και 2 του ν. 2121/1993 (και χωρίς επικουρική εφαρμογή των άρθρων 57 και 60 ΑΚ), να ζητήσει την αναγνώριση του δικαιώματός του, την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον, εφόσον δε η προσβολή έγινε υπαίτια, αποκατάσταση της ηθικής βλάβης, επικαλούμενος και αποδεικνύοντας στην περίπτωση αυτή : α) το γεγονός ότι είναι φορέας του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας, β) την πράξη προσβολής των ηθικών εξουσιών, γ) την υπαιτιότητα του δράστη και δ) την έκταση της ηθικής ζημίας, η οποία είναι ανάλογη προς τη βαρύτητα της προσβολής. Συναφώς, πρέπει να σημειωθεί ότι, μετά το ν. 2121/1993, το ηθικό δικαίωμα είναι ανεξάρτητο από το δικαίωμα της προσωπικότητας, η δε προσβολή του δεν αποτελεί πλέον και προσβολή αυτής. Συνεπώς, δεν είναι δυνατή η επικουρική εφαρμογή του άρθρου 57 ΑΚ σε προσβολή ηθικού δικαιώματος, χωρίς να αποκλείεται η παράλληλη άσκηση απαιτήσεων από τη διάταξη αυτή, όταν συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της, δηλαδή στις περιπτώσεις όπου δεν συντρέχει προσβολή του ηθικού δικαιώματος αλλά μόνον της προσωπικότητας (ΕφΑθ 8138/2000 ΤρΝομΠληρ Νόμος, βλ. και
Καλλινίκου ό.π., σελ. 16, 43, Μαρίνου ό.π., σελ. 1445 IV, αριθ. 2). Περαιτέρω, κατά το άρθρο 3, το περιουσιακό δικαίωμα δίνει δημιουργό την εξουσία, εκτός των άλλων, να επιτρέπει ή να απαγορεύει την εγγραφή και την αναπαραγωγή του έργου με κάθε μέσο, όπως με μηχανικά, φωτοχημικά ή ηλεκτρονικά μέσα. Το περιουσιακό δικαίωμα μπορεί να μεταβιβαστεί μεταξύ ζώντων ή αιτία θανάτου (άρθρο 12 παρ.1) με συμβάσεις ή άδειες εκμετάλλευσης, αποκλειστικές ή μη, από τις οποίες οι αποκλειστικές παρέχουν στον αντισυμβαλλόμενο το δικαίωμα να ασκεί τις εξουσίες που του μεταβιβάστηκαν κατ’ αποκλεισμό οποιουδήποτε τρίτου. Συνακόλουθα, ως προσβολή του δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας νοείται κάθε πράξη που επεμβαίνει στις πιο πάνω εξουσίες (ηθικές ή περιουσιακές) του δικαιούχου, εφόσον η πράξη αυτή γίνεται χωρίς την άδεια του δικαιούχου και δεν συντρέχουν λόγοι άρσης του παρανόμου (συναίνεση του δημιουργού, συμβατικός περιορισμός, άμυνα). Επιτρέπεται, όμως, χωρίς την άδεια του δημιουργού και χωρίς αμοιβή, η παράθεση σύντομων αποσπασμάτων από έργο άλλου, νόμιμα δημοσιευμένο, για την υποστήριξη της γνώμης εκείνου που παραθέτει ή την κριτική της γνώμης του άλλου, εφόσον η παράθεση των αποσπασμάτων αυτών είναι σύμφωνη προς τα χρηστά ήθη και η έκταση των αποσπασμάτων δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο σκοπό, η δε παράθεση των αποσπασμάτων πρέπει να συνοδεύεται από την ένδειξη της πηγής και των ονομάτων του δημιουργού και του εκδότη, εφόσον τα ονόματα αυτά εμφανίζονται στην πηγή (άρθρο 19). Εξάλλου, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 57 παρ. 1 εδ. α΄ΑΚ ο προσβαλλόμενος παράνομα στην προσωπικότητά του δικαιούται να απαιτήσει την άρση της προσβολής και την παράλειψή της στο μέλλον. Στην προσωπικότητα περιλαμβάνονται όλα τα αγαθά που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με το πρόσωπο και ανήκουν σ’ αυτό, όπως η ζωή, η υγεία, η σωματική ακεραιότητα, η ψυχική υγεία, ο συναισθηματικός κόσμος, η τιμή, η ελευθερία, η σφαίρα απορρήτου, η εικόνα του προσώπου κ.ο.κ.. Τ ο άρθρο 57 ΑΚ αποτελεί γενική ρήτρα και συγκερασμό των συνταγματικών διατάξεων των άρθρων 2 παρ. 1 και 5 παρ. 1 και περιλαμβάνει τόσο το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου όσο και την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας. Όταν υφίσταται επείγουσα περίπτωση, είναι δυνατή η προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης στην περίπτωση προσβολής της προσωπικότητας, χωρίς να παραβιάζεται ο απαγορευτικός κανόνας του άρθρου 692 παρ.4 ΚΠολΔ, διότι το δικαίωμα της προσωπικότητας είναι διαρκής έννομη σχέση και με τη λήψη ασφαλιστικών μέτρων τίθεται προσωρινά σε λειτουργία το προσβαλλόμενο συγκεκριμένο απόλυτο δικαίωμα, χωρίς να ματαιώνεται ο πρακτικός σκοπός της κύριας δίκης (βλ. Κεραμέα – Κονδύλη – Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ II, έκδ. 2000, άρθρο 732, αριθ. 5).
Στην προκείμενη περίπτωση η αιτούσα με την κρινόμενη αίτηση υποστηρίζει ότι τυγχάνει συγγραφέας και πνευματική δημιουργός του γραπτού έργου (βιβλίου) με τίτλο «XXX», που εκδόθηκε το πρώτον το Δεκέμβριο 2009, καθώς και ότι στις αρχές του 2016 ανακάλυψε ότι η καθ’ ης, που είναι αναγνώστρια του έργου και οπαδός της κοσμοθεωρίας της, έχει αναρτήσει στην προσωπική της σελίδα στο δίκτυο www.facebook.com εκτενέστατα αποσπάσματα από το ως άνω βιβλίο της ίδιας, χωρίς την άδειά της και αντίθετα προς τα χρηστά ήθη, άνευ σκοπού σχολιασμού, κριτικής ή άλλης επεξήγησης. Επίσης, εκθέτει ότι η καθ’ ης, μέσω μηνυμάτων της στο facebook, προσβάλλει επιπλέον την προσωπικότητα και δη την τιμή της, κατά τον ειδικότερα περιγραφόμενο στο δικόγραφο τρόπο. Με βάση το ιστορικό αυτό, επικαλούμενη επείγουσα περίπτωση, ζητεί να υποχρεωθεί η καθ’ ης να παραλείπει προσωρινά οποιαδήποτε αναφορά στο όνομά της και στο όνομα του συζύγου της, να παραλείπει προσωρινά την αντιγραφή, αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διασκευή, δημόσια εκτέλεση και εν γένει δημόσια χρήση αποσπασμάτων του έργου της, να διαταχθεί αυτή να διαγράψει από το διαδίκτυο όλα τα αρχεία κειμένων ή εικόνων που περιέχουν αποσπάσματα από το έργο της, να απειληθεί σε βάρος της χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε μελλοντική παραβίαση της απόφασης, καθώς και να καταδικαστεί αυτή στα δικαστικά της έξοδα.
Η αίτηση, με τέτοιο περιεχόμενο, φέρεται εν μέρει παραδεκτά και αρμόδια καθ’ ύλην και κατά τόπον ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου (άρθρα 22, 683 παρ.1 ΚΠολΔ), για να συζητηθεί κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων (άρθρα 686 επ. ΚΠολΔ). Είναι δε νόμιμη κατά τα εκτεθέντα στις πιο πάνω νομικές σκέψεις της παρούσας, στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 57, 60 ΑΚ, 361 επ. ΠΚ, 731, 732, 947, 176 ΚΠολΔ, 1, 2, 3, 4, 6, 19, 64 και 65 του ν.2121/1993, εκτός από το κύριο αίτημα να υποχρεωθεί η καθ’ ης να παραλείπει οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα του συζύγου της αιτούσας, το οποίο τυγχάνει απορριπτέο ως απαράδεκτο ελλείψει ενεργητικής νομιμοποίησης της αίτησης, καθόσον ο σύζυγος της αιτούσας δεν είναι διάδικος στην προκείμενη υπόθεση. Επομένως, πρέπει η ένδικη αίτηση, καθ’ ο μέρος κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, να ερευνηθεί περαιτέρω και κατ’ ουσίαν.
Από την ένορκη κατάθεση του μάρτυρα της αιτούσας Γ.Γ., που εξετάστηκε στο ακροατήριο, και από όλα τα έγγραφα που προσκομίζει η αιτούσα πιθανολογήθηκαν κατά την κρίση του Δικαστηρίου τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά: Το έτος 2009 η αιτούσα, που είναι συγγραφέας, προέβη στην έκδοση του βιβλίου της με τίτλο «ΧΧΧ», το οποίο έχει συγγράψει η ίδια και αποτελεί πνευματικό της δημιούργημα, υπό την έννοια που εκτέθηκε στη μείζονα πρόταση της απόφασης, με σκοπό την έκφραση της κοσμοθεωρίας της αλλά και τον πορισμό οικονομικού οφέλους. Από τις αρχές του έτους 2016 η καθ’ ης, η οποία είναι αναγνώστρια του βιβλίου και οπαδός της κοσμοθεωρίας της αιτούσας, άρχισε να προβαίνει, συστηματικά και σε μεγάλη έκταση, σε αναρτήσεις αυτούσιων μεγάλων αποσπασμάτων του βιβλίου της αιτούσας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως είναι κυρίως το facebook, αλλά και το twitter, google, you tube, χωρίς την προηγούμενη άδεια ή έστω τη μεταγενέστερη έγκριση της αιτούσας. Τα αποσπάσματα αυτά παρατίθενται μεν αυτούσια, με αναφορά στο όνομα της δημιουργού (αιτούσας), αλλά πέραν του ότι είναι ιδιαίτερα εκτενή, καταλαμβάνοντας ολόκληρα κεφάλαια του παραπάνω έργου, παρατίθενται και ως τμήματα του έργου της καθ’ ης, με διάφορα σχόλια και επεμβάσεις της τελευταίας ανάμεσα στα αναδημοσιευόμενα στο διαδίκτυο χωρία, κατά τρόπο μάλιστα που να μην καθίσταται δυνατό στον αναγνώστη να αντιληφθεί ποιο κομμάτι από τα αναγραφόμενα κείμενα αποτελεί τμήμα του πνευματικού έργου της αιτούσας και ποιο αποτελεί δημιούργημα της καθ’ ης. Άλλωστε, κατά τις σχετικές αναρτήσεις στο διαδίκτυο, η ίδια η καθ’ ης σχολιάζει ότι: ‘ τα παραπάνω τα έχει γράψει η ΑΑ, έχω κάνει στο κείμενο κάποιες προσθέσεις και αφαιρέσεις’, κατά την από μέρους της παραδοχή της αυθαίρετης επέμβασής της στο έργο της αιτούσας. Πιθανολογήθηκε δε ότι η παράθεση των ως άνω αποσπασμάτων δεν είναι σύντομη αλλά αρκετά εκτεταμένη και η ευρεία έκτασή της, σε καμιά περίπτωση, δε δικαιολογείται από τον επιδιωκόμενο με αυτήν σκοπό, που είναι η υποστήριξη της γνώμης της καθ’ ης και η αντίστοιχη κριτική της γνώμης της αιτούσας. Επομένως, η προπεριγραφόμενη συμπεριφορά της καθ’ ης αντίκειται προφανώς στα χρηστά ήθη και συνιστά παράνομη προσβολή του απόλυτου δικαιώματος προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας της αιτούσας, είναι δε και υπαίτια, καθόσον η καθ’ ης γνωρίζει και αποδέχεται ότι αναρτά – τόσο αυτούσια όσο και παραποιημένα – εκτεταμένα αποσπάσματα του πνευματικού έργου άλλου προσώπου, χωρίς τη συγκατάθεση της δημιουργού. Πέραν τούτων, πιθανολογήθηκε ακόμη ότι η αιτούσα, μέσω του διαδικτύου, κάλεσε την καθ’ ης να παραλείπει στο μέλλον τις ανωτέρω πράξεις της, που συνιστούν προσβολή του δικαιώματος πνευματικής της ιδιοκτησίας, καθώς και ότι η καθ’ ης, αντί να σταματήσει, προέβη στην από 1η Αυγούστου 2016 ανάρτηση του εξής κειμένου: ‘Η σημερινή συμπεριφορά της κυρίας Α.Α.: Λέει ψέματα, έχει έπαρση, εγωισμό, αλαζονεία, κακία, αδιαφορία, κάνει προσπάθεια εκφοβισμού, είναι άδικη και αυταρχική. Δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο που έγραψε το βιβλίο... Ή το έγραψε άλλος και απλώς έβαλε το όνομά της ή έχει ξεχάσει αυτά που έγραψε και πρέπει να το ξαναδιαβάσει...’. Με την εν λόγω ανάρτησή της η καθ’ ης προσέβαλε εν γνώσει της την τιμή προσέβαλε εν γνώσει της την τιμή και την υπόληψη της αιτούσας. Κατ’ ακολουθίαν, η υπό κρίση αίτηση, κατά το μέρος που κρίθηκε παραδεκτή και νόμιμη, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή ως βάσιμη και από ουσιαστική άποψη και να υποχρεωθεί η καθ’ ης να παραλείπει προσωρινά : α) οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα της αιτούσας και β) οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διασκευή, παρουσίαση στο κοινό και εν γένει δημόσια χρήση αποσπασμάτων προερχόμενων από το βιβλίο της αιτούσας με τίτλο «ΧΧΧ». Πρέπει επίσης να απειληθεί σε βάρος της καθ’ ης χρηματική ποινή, ύψους 500 ευρώ, για κάθε μελλοντική παραβίαση της απόφασης αυτής, γενομένου έτσι μερικά δεκτού και του περί τούτου παρεπόμενου αιτήματος. Τέλος, τα δικαστικά έξοδα της αιτούσας πρέπει να επιβληθούν κατά ένα μέρος σε βάρος της καθ’ ης, που ηττάται εν μέρει στην προκείμενη δίκη (άρθρο 178 παρ. 1 ΚΠολΔ), όπως ειδικότερα ορίζεται στο διατακτικό της παρούσας.
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Δικάζει ερήμην της καθ’ ης.
Δέχεται εν μέρει την αίτηση.
Απαγορεύει προσωρινά την καθ’ ης η αίτηση : α) να κάνει οποιαδήποτε αναφορά στο όνομα της αιτούσας, καθώς και β) να προβαίνει σε οποιαδήποτε αναπαραγωγή, αναδημοσίευση, διασκευή, παρουσίαση στο κοινό και εν γένει δημόσια χρήση αποσπασμάτων προερχόμενων από το βιβλίο της αιτούσας με τίτλο «ΧΧΧ».
Απειλεί σε βάρος της καθ’ ης χρηματική ποινή, ύψους πεντακοσίων (500) ευρώ, για κάθε μελλοντική παραβίαση του διατακτικού της παρούσας.
Καταδικάζει την καθ’ ης σε μέρος των δικαστικών εξόδων της αιτούσας, το οποίο ορίζει στο ποσό των διακοσίων πενήντα (250) ευρώ.

Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύθηκε στην Καλαμάτα, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 30 Νοεμβρίου 2016.

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
(για τη δημοσίευση)